 ПОЗНАВАТЕЛЬНОЕ Сила воли ведет к действию, а позитивные действия формируют позитивное отношение Как определить диапазон голоса - ваш вокал Игровые автоматы с быстрым выводом Как самому избавиться от обидчивости Противоречивые взгляды на качества, присущие мужчинам Вкуснейший "Салат из свеклы с чесноком" Натюрморт и его изобразительные возможности Применение, как принимать мумие? Мумие для волос, лица, при переломах, при кровотечении и т.д. Как научиться брать на себя ответственность Зачем нужны границы в отношениях с детьми? Световозвращающие элементы на детской одежде Как победить свой возраст? Восемь уникальных способов, которые помогут достичь долголетия Классификация ожирения по ИМТ (ВОЗ) Глава 3. Завет мужчины с женщиной
Оси и плоскости тела человека - Тело человека состоит из определенных топографических частей и участков, в которых расположены органы, мышцы, сосуды, нервы и т.д.
| ОХ, І СЕЯЛА УЛЬЯНІЦА ЛЯНОК 12
Ох, і сеяла Ульяніца лянок, Ох, і слала Ульяніца лянок, Ох, і сеяла Іванаўна лянок. Ох, і слала Іванаўна лянок. Прыпеў: Прыпеў Ох, сэрца лянок, Мая радасць ты, лянок. Ох, і мяла Ульяніца лянок, Ўсё бялюсенькі кужалёк! Ох, і мяла Іванаўна лянок. Прыпеў Прыпеў
Ох, палола Ульяніца лянок, Ох, і прала Ульяніца лянок, Ох, палола Іванаўна лянок. Ох, і прала Іванаўна лянок. Прыпеў Прыпеў
Ох, ірвала Ульяніца лянок, Ох, і ткала Ульяніца лянок, Ох, ірвала Іванаўна лянок. Ох, і ткала Іванаўна лянок. Прыпеў Прыпеў
А сарваўшы, у снапочкі ставіла, А саткаўшы, ды сарочак нашыла, А сарваўшы, у снапочкі ставіла. А саткаўшых, ды бялёвых нашыла. Прыпеў Прыпеў
ПАЙШОЎ ЯСЬ НАШ НА ЛУЖОК
Пайшоў Ясь наш на лужок, (2 р.) Накасіў атавачкі ён стажок. (2 р.)
Пайшоў Ясь наш спачываць (2 р.) І сваю Настулечку стаў чакаць. (2 р.)
А Настулька не прыйшла, (2 р.) Маці дома ёй работачку знайшла. (2 р.)
– Чакай, Яська, да пары, (2 р.) Аж да самай да ночанькі, да зары. (2 р.)
САЎКА ДЫ ГРЫШКА ЛАДЗІЛІ ДУДУ
Саўка да Грышка ладзілі дуду, Павесяліцца ды прагнаць нуду, (2 р.) Дуду, дуду, дуду, дуду, Ды прагнаць нуду.
Як разышліся музыкі, гуга, Згінула гора, згінула туга. (2 р.) Гу-га-га-га, гу-га-га-га, Згінула туга.
Дзядок старэнькі, ёмкі ўзяўшы скрут, Кіем на дзверы паказаў ім тут. (2 р.) Ту-ту-ту-ту, ту-ту-ту-ту, Паказаў ім тут.
– Вы сабе дуйце сваё го-ца-ца, Толькі не страшце малога хлапца. (2 р.) Го-ца-ца-ца, го-ца-ца-ца, Малога хлапца.
ЮРАЧКА
Эх ты, Юрачка, што не жэнішся, Прыйдзе зімачка, дзе падзенешся? Твая хата, як свірон, – Без падлогі, без вакон… Эх ты, Юрачка, што не жэнішся?
Эх ты, Юрачка, што не жэнішся, Прыйдзе зімачка, дзе пагрэешся? Ні ў дзень белы на пячы, Ні пад коўдрай на уначы… Эх ты, Юрачка, што не жэнішся?
Эх ты, Юрачка, час жаніціся, Каб было к каму прытуліціся. Калі будзеш ў шапку спаць, Могуць дзевак разабраць… Эх ты, Юрачка, час жаніціся!
РЭЧАНЬКА
Ой, рэчанька, рэчанька, Чаму ж ты не поўная? Люлі, люлі, люлі, Чаму ж ты не поўная?
Чаму ж ты не поўная, З беражком не роўная? Люлі, люлі, люлі, З беражком не роўная?
А як жа мне поўнай быць, З беражкамі роўнай плыць? Люлі, люлі, люлі, З беражкамі роўнай плыць?
Янка коніка паіў, Маня воду чэрпала. Люлі, люлі, люлі, Маня воду чэрпала.
ЯК ПАГНАЛА БАБУЛЕНЬКА КУРАНЯТАК ПАСЦІ
Захацела бабуленька Як прыехаў дзед із лесу Разам збагацеці, Ды да сваёй хаты, Пасадзіла курачку, Пытаецца у бабулькі: Каб вывела дзеці. – А дзе ж кураняты? Ды нямного, толькі трое, Цып, цып, цып, цып, цып, цып, цып! Куранят прыждала; Пуль, пуль, пуль, пуль, пуль, пуль, пуль! Не паспелі з гнязда злезці, – А дзе ж кураняты? Пасвіць іх пагнала.
Як пагнала бабуленька – Як не ведаў, дзеду, Куранятак пасці, Так не будзеш ведаць. Сама села на пянёчку Вот садзіся лепш за стол – Кудзелечку прасці. Дам табе абедаць. Яшчэ нітак не ссучыла, Хадзі, хадзі, галубок, А ўжо двух згубіла, Дам табе абедаць. Туды-сюды павярнулась – Ды на трэцяе спаткнулась.
– Ой, божа ж мой, Разгневаўся дзедка, А што ж мне рабіці? Схапіў саламінку, Як прыедзе дзед із лесу, Пабіў бабцы, пахвастаў Будзе мяне біці. Галаву і спінку. Бедна, бедна, бедна я, Ой, ёй, ёй, ёй, ёй, ёй, ёй! (2 р.) Бедна галоўка мая, будзе мяне біці! Галаву і спінку. ЯНКА-ПОЛЬКА
Янка стаіць на гары, А я стаю у даліне, Янка сее кавуны, А я – журавіны. Журавіны не ўзышлі, Кавуны пасохлі, Ка мне хлопцы не прыйшлі, Каб яны падохлі.
Я на рэчцы хусткі мыла, Ды на плот павесіла, Дзесяцёх ўсяго любіла, Аднаго пацешыла. Чаго, Янка, ты галосіш, – Я цябе пацешу, Ды пашыўшы зрэбну торбу, На шыю павешу.
Свеціць ясна з неба зорка, А дзе ж гэта мой Міколка? Каля рэчкі грэбелька, Дзе ж падзеўся Хведарка? Паміж лесу прыгарок, Дзе ж падзеўся Рыгарок? Адцураліся, не йдуць: Мусіць, мяне забудуць? 12 |
